door Debby Rummens | 29 oktober, 2017 | Engeland, Opleiding
Afgelopen week was het een week van afscheid nemen (alweer), wasjes draaien en tassen pakken. Het is hartverwarmend hoe iedereen met me meeleeft en het stoer vindt wat ik ga doen. Maar dan is de dag toch echt daar. Vrijdag 27 oktober is de laatste dag dat ik ik nog thuis ben. Dat ik de hond voorlopig voor de laatste keer kan uitlaten. Dat ik voor de zoveelste keer mijn paklijst nakijk of ik alles nu wel bij mij heb. En tot de conclusie kom dat ik mijn handschoenen en muts niet gepakt heb en mijn nieuwe selfie stick ook niet (stonden ook niet op mijn lijst).
Afscheid
Om 17.30 uur is het zover. Mijn studiegenoot A. arriveert en we besluiten maar meteen te gaan vertrekken. De zenuwen waren de laatste uren al erger geworden en om te voorkomen dat het zo erg wordt dat we niet meer weg willen, vertrekken we direct. Ik geef Anouk een knuffel, Marit een dikke kus en omhels Maiko. Een lastig moment en ook zo onwerkelijk dat je elkaar zo lang niet gaat zien. 5 minuten later rijden we met een overvolle auto weg.
De overtocht
Na zo’n 1,5 uur rijden arriveren we in Hoek van Holland, bij Stena Line. We wachten op 2 andere studiegenoten die samen met ons de nachtboot nemen naar Harwich. We checken in en rijden de auto’s op de grote Ferry. Het lijkt net de boot naar Texel, maar dan vele malen groter. Mijn kleine UP staat tussen de grote SUV’s en busjes en ik vind het maar stoer dat dit koekblik ons naar Dorchester brengt. Nadat we onze spullen in hut hebben gelegd, checken we wat er verder op de boot te doen is en drinken en kletsen nog wat. Uiteindelijk taaien we af en proberen te slapen. Helaas lukte dat niet erg. De boot heeft best wat deining en er zijn een hoop bijgeluiden. Om 5.30 uur gaat er een soort Love Boat wekker af en verteld ons dat we uiterlijk om 6.30 uur weer bij de auto moeten zijn. Dat gaat lukken! We douchen, halen een kop thee en ik plak nog snel de anti-verblindings stickers op de koplampen. We staan klaar om te vertrekken.
Links rijden
Als we de boot afrijden herhaal ik in mijn hoofd de mantra “links rijden, links rijden”. In eerste instantie rijdt je achter auto’s aan en gaat het makkelijk, maar bij rotondes en oversteken van kruisingen is het echt even nadenken. Zeker in het donker, want het is nog vroeg. Toch gaat het me redelijk makkelijk af. Alleen qua snelheid hadden we even wat onduidelijkheid. Is die 60 op de navigatie nu km/uur of miles/hour? Als ik enkele keren wordt ingehaald, begrijp ik dat het te langzaam is en geef wat gas bij. A. zoekt nog even op wat nu ook al weer de snelheden zijn. Gelukkig wordt het snel licht en kunnen we ook zien waar we nu rijden. Na 200 km stoppen we langs de weg om te ontbijten. We blijven lekker lang zitten, want de cottages zijn pas na 15.00 uur klaar. Uiteindelijk arriveren we rond 13.30 uur op Greenwood Grange. Onderweg had ik al mooie uitzichten gezien, maar dit spreekt me ook zeker aan. Mooi bosrijk en echt engelse huisjes. We hebben ook geluk, want de cottages zijn al klaar, dus we gaan de spullen uitpakken en de huisjes ontdekken.
We hebben een prima huisje. Ik deel mijn cottage met L. We hebben allebei een eigen slaap- en badkamer en er zijn twee woonkamers. De verdeling van de keuken is wat apart, want in de ene kan je koken en staat alle servies, terwijl de afwas gedaan kan worden in de ander. Ook de eettafel staat in de andere woonkamer. Maar daar vinden we wel wat op. We ontmoeten ook al enkele docenten die al druk bezig zijn met het inrichten van de “gameroom” die uiteindelijk als leslokaal moet dienen. We eindigen de dag met boodschappen doen bij de Lidl, samen eten en een goed gesprek. Ik duik lekker mijn bedje in. De eerste nacht hier op Greenwood Grange, waar er nog vele zullen volgen.
De eerste nacht
Ik heb heerlijk geslapen. Een tweepersoonsbed voor mijzelf, dus alle ruimte. Ik word wel wat vroeg wakker. Om 6.30 uur wintertijd. Want ook hier gaat de klok een uur achteruit en blijft het tijdsverschil 1 uur vroeger. Ik besluit om lekker naar buiten te gaan voor een wandeling. We zitten direct aan Thorncombe Wood Forest. Hier staat het geboortehuis van Thomas Hardy een bekende Engelse schrijver. Ik word verrast door de schoonheid ervan. En die mooie herfstkleuren! Ik loop tussen de eekhoorntjes, wilde paarden en geniet van de natuur. Dit ga ik zeker vaker doen. Ik ben zo dankbaar dat mij deze ervaring wordt gegeven en realiseer dat dit live-changing zal zijn.
door Debby Rummens | 20 oktober, 2017 | Engeland, Opleiding
De laatste weken vliegen voorbij. De tijd van afscheid nemen komt steeds dichter bij. Ik zit nog volledig in standje “werken” en voorbereiden voor Engeland past even niet in mijn hoofd. Gelukkig hoeft dat ook niet, want ik heb nog een kleine week vakantie voordat ik echt vertrek. Ik merk dat ik in de laatste werkweek met kriebels naar Den Helder rijdt. Het doet me toch meer dan ik dacht.
Inwerken
Ik heb veel tijd besteed aan het maken van een overdrachtsdocument van mijn werkzaamheden. Uiteindelijk is het een document van 20 pagina’s geworden! De afgelopen weken heb ik mijn opvolger kunnen vertellen over wat ik allemaal doe, hoe ik het doe, waar ik de informatie vandaan haal en wie ik daarvoor nodig heb. Veel te veel informatie in zo’n korte tijd, dus een overdrachtsdocument geeft dan voldoende houvast. Ik heb gelukkig het volste vertrouwen dat het goed komt. Dit stuk kan ik nu gaan loslaten.
Ook de actielijst van mijn werkzaamheden die ik per se wilde afronden voor mijn vertrek is gelukt om leeg te maken. Ik ben dus ook echt klaar voor mijn gevoel.
Afscheid
Dan is de dag daar. 18 oktober 2017. Ik ruim in de ochtend de meeste spullen in mijn kantoor op. Mijn fotowand haal ik langzaam leeg. Ik kijk naar alle foto’s van mijn meiden die ik de laatste 11 jaar daar op heb geplakt. Als alle foto’s weg zijn is het zo kaal! Ik ruim alle overbodige papieren op, kijk de lades en kast na op persoonlijke spullen en stop ze in een doos.
Om 12.00 uur loop ik met mijn collega’s naar de stad voor een heerlijke lunch. Ik word verwend met een grote bos bloemen. Eenmaal terug op kantoor, rond ik nog een laatste last-minute actie af en om half 4 loop ik naar de grote vergaderzaal, waar mijn afscheidsfeestje is. Ik ben blij verrast met zo’n grote opkomst van collega’s. Dat ze allemaal voor mij komen! Ik sta niet graag in de belangstelling dus ik laat het over mij heen komen. Mooie woorden, kussen, handen schudden en presentjes in ontvangst nemen. Mijn manager geeft een mooie speech en ik word in verlegenheid gebracht van al de complimentjes. Ook ik geef een speech waarin ik terug kijk op alle veranderingen in die 13 jaar tijd.
Ik rij met een auto vol cadeaus naar huis. Ik ben moe, maar voel me goed. Het is een mooi afscheid geweest.
Laatste dag
Donderdag is de laatste dag dat ik naar het Helderse rij. Deze ochtend komen nog enkele collega’s langs om afscheid te nemen. Ik ruim de laatste dingen op, trek mijn pc leeg en loop nog langs een paar mensen die ik nog niet gezien had. Om half 3 sluit ik dan echt de deur achter mij en stap mijn auto in. Dit was het dan. Ik sluit een leuke tijd af en ga een nog leukere tijd tegemoet. Het voelt raar, nog wat onrealistisch, maar wel goed. Ik heb het goed kunnen afsluiten en ga mij nu richten op het voorbereiden van mijn vertrek.
door Debby Rummens | 8 oktober, 2017 | Engeland, Opleiding
Het aftellen is begonnen. De tijd gaat nu snel. Hoewel ik ontzettend veel zin heb in het starten met de BSR opleiding, word ik wel zenuwachtig als ik bedenk dat ik over 3 weken al in Engeland zit. En nog maar 3 weken heb om alles te regelen.
Sterker nog, over 2 weken ben ik klaar met werken. De komende week start ik met het inwerken van mijn vervanger. Ik ga hem vertellen wat ik doe, hoe ik het doe en ik geef hem tips en trucs om dingen aan te pakken. Meer kan ik niet doen. Echt inwerken zit er niet in, en hij zal het vanaf 1 november het zelf moeten oppakken. Zijn grote steun zal mijn overdrachtsdocument worden, een bestand van 17 pagina’s waarin ik zo volledig mogelijk ben geweest in wat ik allemaal doe. Zelfs mijn andere collega’s vinden het fijn dat ik dit beschreven heb.
Website
De afgelopen periode ben ik ook druk bezig geweest met deze website. Een goede leerschool voor de website van mijn praktijk, die ik in Engeland wil gaan bouwen. Er komt toch best veel bij kijken. Nu heb ik redelijk wat ervaring met websites vanuit mijn werk, maar werken met WordPress was nieuw. Gelukkig pak ik dit soort dingen snel op en is de website nu in de lucht. De komende periode kan ik iedereen hier over informeren zodat ik ook bezoekers heb die het leuk vinden mijn verhalen te lezen.
Nu ga ik ook beginnen met het verzamelen van de spullen die mee moeten naar Engeland. Kleding, apparatuur, stekkers, boeken, studiemateriaal, fototoestel etc. het zal nog een uitdaging worden om alles in mijn autootje te krijgen. Er gaan namelijk niet alleen mijn spullen mee, maar ook die van A. een medestudent die meerijdt naar Dorchester. Teenslippers tegen het achterraam!
Recente reacties